Ik moet iets bekennen; de huidige titel van het boek, is in feite de ondertitel.
Eigenlijk had het “Het leven is één grote grap” moeten heten. Dat waren Sjeng’s laatste woorden, vlak voordat hij in slaap viel nadat hij besloten had dat het genoeg was. Dat hij niet meer verder wilde leven zoals hij was geworden: niets meer kunnen eten en drinken, geen controle meer hebben over zijn lichaamsfuncties en zo verzwakt dat hij alleen nog maar, totaal afhankelijk van verpleegzorg, in bed kon liggen. Als een grote grap, zo heeft Sjeng achteraf zijn leven ervaren en wie het boek leest, kan niet anders dan hem gelijk geven.
Natuurlijk wist ik wel iets af van Sjeng’s vroegere leven als kunstenaar, maar bij het uitzoeken van zijn spullen werd ik totaal overrompeld door werk wat hij me nooit had laten zien. Sjeng had het namelijk altijd over de schilderijen van zijn vader, Albert van Dalsum, en over de tekeningen van zijn tante, Ro Mogendorff. Dáár was hij mee bezig gedurende de negen jaar dat ik hem heb gekend. Over hén maakte hij websites, hún levensverhaal zocht hij uit en hún nalatenschap moest ondergebracht worden bij het Rijks Instituut voor Cultureel Erfgoed, het Joods Historisch Museum en de bijzondere collectie van de Universiteit van Amsterdam. Vóór zijn dood is hem dat voor het grootste deel gelukt en hij droeg mij op om de rest af te handelen.
Zijn eigen spullen bewaarde hij in twee grote lades in een tekeningenkast en in een klein hoekje van de berging, naast het werk van zijn vader en tante. Over dat eigen werk zei hij; “ach, dat is – op een paar dingen na – niet zoveel waard. Hang op wat je leuk vindt en gooi de rest maar weg.”
Ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb, want nadat ik me een jaar bezig had gehouden met de afwikkeling van het werk van zijn vader en tante en ik inmiddels was verhuisd, zonder echt naar Sjeng’s nagelaten werk te kijken, kwam er een schat aan tekeningen en schilderijen tevoorschijn, samen met dozen vol dagboeken, brieven en agenda’s waaruit bleek dat het Sjeng in zijn jeugd en daarna niet altijd echt voor de wind was gegaan en dat het leven inderdaad grote grappen met hem had uitgehaald.
wordt vervolgd
Sjengvandalsum.nl 
Dit is op Bouwen met taal herblogden reageerde:
Mijmeringen en overpeinzingen bij mijn boek over het kunstenaarsleven van Sjeng van Dalsum.
LikeLike
Ik ben geïntrigeerd en zie uit naar het vervolg.
LikeLike
Het spreekt mij ook aan.
Bij Albert van Dalsum dacht ik alleen aan toneel, laat staan dat ik zijn gezin kende.
LikeLike
Je hebt misschien nu wel af en toe wel het gevoel dat je er éigenlijk nog graag eens met hem over zou willen praten , nu je zoveel meer over hem weet blijf je vast met nieuwe vragen zitten.
LikeLike
Dat is zeker waar! Ik zou hem nog van alles willen vragen. Over zijn jeugd (waar hij bijna niet over wilde praten) en op dit moment zeker ook gezien zijn fascinatie voor Japanse prenten (hij had een hele verzameling), vanwege de tentoonstelling is over Vincent van Gogh en diens schatplichtigheid aan de Japanse prent.
LikeLike
Ik kan me dat zó goed voorstellen, zó jammer dat het niet kan
LikeLike